Raven C
Poem: Stamatina Vathi
22-9-2018
Θέλω να σώσω την ψυχή μου” άρχισε να ψελλίζει,
“θέλω στον ήλιο να πάω κοντά”.
” Θέλω τα λάθη μαθήματα να μου γίνουν,
θέλω να γίνω ένα με τον ουρανό,
μια αγκαλιά “.
” Ένας Ηρακλής σαν Στυμφαλία όρνιθα μου λάβωσε την καρδιά… ”
” Είδα και γεύτηκα τον Αδη με μια ματιά…
Δεν μπορώ να τον εξαγοράσω, ούτε να τον κοροϊδεψω τελικά. ”
Φύσηξε αγέρας, αγέρας δυνατός,
έπεσε βροχή καθαρτήριο,
απομάκρυνε όλο το ζοφερό του το βιος.
Νόμιζε ότι θα τα έπαιρνε μαζί του δυστυχώς.
Αλλά όλοι στο θάνατο,
όλοι, είμαστε ίσοι του εμπρός.
Φτερούγισε, φτερούγισε η ψυχή,
ήθελε το φως, τον ήλιο, η ψυχή να βρει.
Κατράμι σαν το χρώμα του ήταν η μαύρη του ψυχή, αλλά…
Αλλά ήθελε να αναγεννηθεί.
Γεύτηκε το τέλος,
ήπιε από το ποτήρι της λήθης με μια ρουφηξιά,
πήρε και έδωσε μάθημα μεγάλο,
αποτίναξε κάθε τι με τις ερινύες που είχε από κοντά.
Άρχισε άσπρα φτερά να έχει στα πλευρά.
Έφαγε την σάρκα του την ίδια,
έβγαλε με το ράμφος φτερό φτερό,
ακόμα και τα νύχια ξερίζωσε από την ρίζα,
να μην του θυμίζουν τίποτα από το παρελθόν.
