Poem : Stamatina Vathi
15-1-2018
Σύννεφα γκρίζα και δυνατά,
σε κάθε σκέψη πικρή, σε κάθε σιωπηλή λαλιά.
Και εσύ εκεί να είσαι απών,
μέσα σε μια πορεία χωρίς αρχή, χωρίς παρών.
Και σε ρωτώ : Το σκέφτηκες καλά ή είσαι σε άλλο σύμπαν, χωρίς ταυτότητα, χωρίς άλλο ον?
Δρόμος ευθύς και εσύ χαμένος,
μέσα σε στροφές, μόνος και παρατημένος.
Κάθε δάκρυ, σταγόνα βροχής,
θέλεις να κλάψεις, να βγάλεις μέσα από τα σωθικά δυνατή φωνή.
Άραγε τι ζητάς, τι έχεις βρει?
Είσαι ευχαριστημένος ή έχεις σκληρά προδωθεί?
Και σε ρωτώ :Τι κέρδισες τελικά??
Είσαι μέσα στα σύννεφα ή παίζεις με την λάσπη καθημερινά??
Η ζωή είναι μικρή,
χωρίς αληθινές πορείες,
με ξαστεριά και με βροντή,
χαμένες ευκαιρίες.
Είναι με ψυχή και με καρδιά,
είναι αγέρας που φυσά,
κάθε στιγμή με άλλη φορά.
Θέλει αγκαλιά, θέλει κρασί,
θέλει χαμόγελο, θέλει καυτό στα χείλη φιλί.
Δρόμος ευθύς και εσύ χαμένος,
μέσα σε στροφές, μόνος και παρατημένος.
Σύννεφα πολλά, γκρίζα και δυνατά,
φώναξε, γέλα, κλάψε,
δώσε μια αληθινή αγκαλιά.
Φιλιά πολλά…
Φωτογραφία : Μάνος Γαμπιεράκης