Ποίημα: Stamatina Vathi,
2-9-2017
Σε ένα ψιλόγλυκο σκοπό,
σε ένα τοπίο αλαργινά μελαγχολικό
με παρέα τον ρυθμό από την βροχή,
έδωσα σε ένα πουλί του αγέρα φιλί,
να στο στείλει εκεί μαζί με μια ευχή.
Σταγόνα σταγόνα σε γλυκόσυρτη νότα,
όπως νότιζε το νερό το βρεγμένο χώμα,
έδεσε ένα χάδι στην ψυχή μου,
σκεφτόμουν εσένα,
το συννεφένιο βλέμμα,
την ηλιαχτίδα στο κορμί μου.
Έγειρα πάνω σε φεγγαρένιο στρώμα,
τα μαλλιά με της νυχτιάς το μυστηριακό χρώμα
και σε σκεφτόμουν ακόμα.
Και μύριζε η γη, μύριζε ζωή,
μύριζε το δικό σου άρωμα,
η αρρενωπή του Άρη οσμή.
Ένα τριαντάφυλλο, μια ανεμώνα,
μια Αφροδίτη να σε περιμένει,
με ένα χαμόγελο στο στόμα.
Ρόδινο το στρώμα με την αυγούλα,
δυο χείλη θεϊκά, μια καρδιά,
μια ουσία, μια αγκαλιά, μια ολάνθιστη τριανταφυλλιά.
