Poem: Stamatina Vathi
5-3-2017
Έβαλα το πιο κόκκινο του πάθους,
να ζεσταθώ από τις ακτίνες σου,
να σου τραγουδήσω με του αγέρα τα γλυκοψιθυρίσματα,
να σου ταλαντωθώ ρυθμικά κάτω από το φως σου.
Να με διαπεράσεις και να με κάψεις
στου μεσημεριού το απάντεμα,
εκεί ψηλά στους λόφους της ιερής γης,
κάτω από τα αγάλματα και τους κίονες.
Τόσο εύθραυστο και αέρινο,
πορφυρό και ματωμένο.
Χνάρια ιστορίας πάνω μου,
άγγιγμα θεϊκό και δάκρυ της Άνοιξης καμωμένο.
Καθώς θα ερωτοτροπεί κάθε πεταλό μου με το περίσσιο σθένος σου,
Θα ανασταίνει ελπίδες και μνήμες σε κάθε κομμάτι γης,
θα αναστενάζει χάδι της φωτιάς, γυμνό κορμί μιας θεάς.
Ήλιε μου σε αγαπώ.
