Poem: Stamatina Vathi
9-12-2016
Κάνει κρύο, ξύλα στο τζακι,
κρασί γλυκό στο ποτηράκι.
Φλόγα στα ξύλα,
να βγάζουν σπίθες,
να χορεύουν σαν νύμφες,
καυτές ελπίδες.
Να μυρίζει ξύλο,
να τρίζει γλυκά,
να φέρνει μνήμες,
στίχοι, τραγούδια παλιά.
Κάτι από αντίκα, διαχρονικό,
παρέα στην σκέψη, φλογερό.
Από το παράθυρο μικρές φιγούρες,
λευκές αγάπες , του βοριά μινιατούρες.
Να στροβιλίζονται ονειρικά,
να ξεκουράζονται στις σκεπές,
στα φύλλα, στο δρόμο, στα δέντρα σαν ξωτικά.
Να χορεύουν ρυθμικά.
Σπίθες στην καρδιά,
φλόγα και παραμύθι παιδικό,
να σου τριβελίζει το μυαλό.
Και οι λευκές νεράιδες από μακριά,
να κάνουν παρέα με τα ξωτικά.
Μέσα και έξω μια συγχορδία διαφορετικιά.
Σκοτεινιάζει.
Φως από το φεγγάρι.
Κάνει τις χιονονιφάδες πιο φανταστικές
και τις σπίθες από το τζάκι λάβες μικρές.
Χιόνι δροσερό, κρασί γλυκό,
να ρέει σαν μέλι, άφθονο,ζεστό.
Σε αγαπώ.
