Poem: Stamatina Vathi
8-1-2017
Έρχεται, έρχεται, βουνά κοφτερά,
πάγος δυνατός να σταματάει την καρδιά.
Βροντερή φωνή να σπάει την σιγή,
άνεμος θανατηφόρος να ραπίζει την κάθε ζωντανή μορφή.
Ένα σιγομουρμουρητό από ένα ποτάμι μακρινό.
Είναι ένας Θόρ με αστραπή και κεραυνό,
λύκοι σε αγέλες να κυνηγούν το κάθε ον.
Ο αγέρας να κάνει σχέδια στους βράχους,
να σφυρηλατεί.
Να επανδρώνει τον βοριά με διαμαντένια προσμονή.
Χιονοστιβάδες τα αισθήματα, δαμάζεται η λογική.
Ακούς τους ήχους που λούζουν την σιωπή,
άγρια κροάσματα ενός αετού,
που με κυριαρχία σε θεωρεί.
Σύννεφα κοφτά, να σμιλεύουν την νυχτιά,
να ετοιμάζονται να δείξουν τα νύχια τους τα άγρια, τα γαμψά.
Ένα μυαλό να επαναστατεί,
να δίνει της νύχτας το τελικό φιλί.
Είναι δύο μάτια καστανά,
που φέρνει ο πειρατής, ο αγέρας του νοτιά.
Ιστορίες για κουρσάρους, για παλάτια μυθικά.
Δάκρυα βροχής,
δίπλα στα κάστρα της θάλασσας,
για μια γυναίκα της ανατολής.
Καλέσματα μαγικά, να χάνει τα λογικά,
να καίει η σάρκα, φλόγα αιώνια,
να σπινθηρίζει παντοτινά η καρδιά.
Κρασί να ρέει κόκκινο,
από της αγάπης την παράνοια λογική
και ο αγέρας του νοτιά να του θυμίζει πιο πολύ το καυτό της το φιλί.
Αίμα καυτό να ρέει τρανό,
να καίει το κάθε εμπόδιο, το κάθε ψεύτικο λόγο, το κάθε αναληθές φαινόμενο.
Την αποζητά….
Βοριάς, Νοτιάς, Δύση και Ανατολή για αυτό το πολυπόθητο αίσθημα,
δύο κορμιά στην πυρά.
Αετοί και λύκοι μαζί,
είναι η συνθήκη της αγάπης σε ισχύ.
Ουρλιάσματα και ιακχές,
τα αντίθετα γεφυρώνονται, γίνονται ζευγάρι στην ζωή.
Μαζί.
Είναι η θυγατέρα του ήλιου, η μοναδική του πνοή.
Πίνακας: Odysseas Anninos
