Ποίημα:Stamatina Vathi
26-5-2016
Λόγια σαν νότες, λόγια σαν χαρακιές.
Μέσα στην ζάλη, του μυαλού τις υπεκφυγές.
Λέξεις χαμένες σε δρόμους σκοτεινούς.
Φράσεις ξεχασμένες σε αλλοτινους σκοπούς.
Προτάσεις σαν ξίφη διαπεραστικές,
πράξεις στην λήθη αφοπλιστικές.
Μέσα στα τοπία της γαλάζιας ομορφιάς,
Μνήμες ανατρεπτικές και συμπεριφορές λάγνες και καταστροφικές.
Σώματα δίχως όρια, κόκκινα του πάθους δέντρα.
Μέσα στης θάλασσας των κύματων την φοβέρα.
Αισθήσεις στο ανώτερο, παραισθήσεις στο εξώτερο.
Χρόνος που τρέχει ανεξέλεγκτα στων σχέσεων το απώτερο.
Φωτογραφία: Aris Margas
