Poem: Stamatina Vathi
21-9-2016
Κόκκινη αιθέρια ομορφιά, μια του ονείρου καρδιά.
Αίμα σαν της αγάπης χυμένο, από το βέλος του έρωτα ριγμένο.
Σταγόνες πορφυρές από του ήλιου τις ματιές ,
να απορροφούν τις ηλιαχτίδες και να κάνουνε χορό με του κάμπου τις μέλισσες και τις πυγολαμπίδες.
Ένα χορό αισθαντικό, να λικνίζονται με του αγέρα τον ρυθμό.
Του Μορφέα λουλούδι συμβολικό,
από την Νύχτα και τον Υπνο δημιουργημένο,
με την φαντασία συνυφασμένο.
Λεπτεπίλεπτο και θεϊκό,
ευαίσθητο και απατηλό.
Λίγο από σύννεφο, λίγο από αυγή,
λίγο από όνειρο, λίγο από χείλι κόκκινο που έχει πρωτοφιληθεί.
Δάκρυα του πάθους, από τα μάτια του έρωτα,
πάνω στης γης το εύφορο μήκος και πλάτος.
Μια εύθραυστη συγχορδία,
να δένει με τον γαλάζιο ουρανό και να ταξιδεύει τον νου μέσα σε σύννεφα και σε άλλο γαλαξία.
Μια αιωνιότητα, μια μυσταγωγία,
μια θεϊκή ύπνωση πριν την ερωτική επικοινωνία.
Στέλνει μηνύματα μυστικά,
Θεραπεύει μια πληγωμένη καρδιά.
Άλικο χρώμα των πετάλων,
ανάσταση και θάρρος της ζωης,
δώρο αναγέννησης και πυγμής.
Ένα βοτάνι δύναμης, αγάπης,
μια απαρχή ειρήνης, ζωτικής ευδαιμονοσίνης.
