Τέσσερις χιλιάδες χρόνια

Η εικόνα ίσως περιέχει: ουρανός, δέντρο, υπαίθριες δραστηριότητες και φύση

Poem : Stamatina Vathi

Τέσσερις χιλιάδες χρόνια

14-7-2019

Κορμός σκληρός, γεμάτος ρυτίδες.
Ανυδρος θεός, χτυπημένος από βροντές, καταιγίδες.
Χιλιάδες χρόνια εκεί, φρουρός,
να μετράει τα αστέρια,
να είναι οδηγός.

Τον έλεγαν σοφό,
με τα μακριά του δάχτυλα να ατενίζουν το σύμπαν,
να μιλάει με τους γαλαξίες,
να λέει για τα γεγονότα που ήρθαν,
για ότι έζησε,
τι τα κλαδιά του είδαν.
Είχε δει πολλά, είχε γευτεί,
είχε βουλιάξει βαθιά σε αυτό που έλεγαν ζωή.

Το νερό είχε απορροφηθεί από την κάθε στιγμή,
είχε ρουφήξει το παρελθόν, το είχε βαθιά γευτεί.
Φρουρός εκεί να συμβολίζει,
μέσα στα τέσσερις χιλιάδες χρόνια της ζωής του να σεργιανίζει.

Τι να πει?? Τι να θυμηθεί??
Μόνο άπλωνε τα χέρια του και έκανε μια ευχή.
Να δει πολλές φορές αυτό τον ουρανό,
να μετράει τα αστέρια, να ρουφάει το παρόν.
Δεν είχε κουραστεί ο σοφός!
Δεν είχε κουραστεί στην ψυχή.
Κοίταγε αχόρταγα, χόρευε στην κάθε φωτεινή σχισμή.

Ατρόμητος και δυνατός,
ρίζες χωμένες βαθιά, ένα με της αβύσσου το βιός.
Δεν φοβόταν τίποτα, κανέναν δεν είχε αφεντικό.
Μόνο αυτός. Αυτός, η γη και ο ουρανός.

Και τα χρόνια περνούσαν,
αγέρας και τυφώνας που σφυροκοπούσαν,
αυτός να ανθίσταται, να παλεύει,
Κύκλωπας της γης, να θεριεύει.
Και όσο γερνούσε γινόταν πιο προνοητικός,
χάιδευε την φύση, της ήταν θαυμαστής αληθινός.

Τραγούδαγε απογυμνωμένος από τα φύλλα τα νεανικά,
αλλά γινόταν φάρος, φάρος και συμβουλάτορας για κάθε οντότητα με ψυχή αλλά και φανταστικιά.
Αλλά και το χώμα τον αγαπούσε
και η βροχή, το χιόνι, ο πάγος και ότι άλλο μπορούσε να φανταστεί.
Ήταν ο Πατέρας που είχε ζήσει χρόνια πάνω στην γη.

Φωτογραφία : Hung Ton

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Copyright © 2017. Web Design - Κατασκευή Ιστοσελίδας by