Poem : Stamatina Vathi
30-3-2019
Το ένα σπίτι δίπλα στο άλλο,
καρδιές, ψυχές κοντά κοντά,
προβλήματα, σκέψεις, υποθέσεις,
κάτω από κεραμίδια πλαϊνά και αντικριστά.
Φώτιζαν τα βλέμματα των ανθρώπων από συμπαράσταση αληθινά.
Τα σύννεφα νωχελικά περνούσαν από επάνω,
ουραγοί του ήλιου και του νοτιά,
οι νοικοκυρές απλώνανε τα ρούχα
και έλεγαν τα τελευταία νέα από την γειτονιά.
Οι μυρωδιές χυνόντουσαν πλεονεκτικά σε κάθε εκατοστό,
είχε θεριέψει το μεσημέρι και τα παιδιά αγκωμαχούσαν με τις βαρυφορτωμένες τσάντες τους να πάνε να φάνε φαΐ ζεστό.
Ένας νόστος από παλιές μνήμες, μια θαλπωρή,
μια κοινωνία αγαπημένη, μια ενδόμυχη ευχή.
Ήταν νοσταλγική και μυρωμένη η παλιά η πόλη,
κάθε σοκάκι, κάθε στενό, μια γλυκιά εικόνα,
ένα καρδιοχτύπι κοινό.
Μαζί στα άσχημα, μαζί στα καλά,
μια γειτονιά ένα, άνθρωποι μια γροθιά.
Ο ένας να συντρέχει στον άλλον,
όλοι μια αγκαλιά.
Το ένα κεραμίδι πάνω στο άλλο,
αφήνοντας κάθε εμπάθεια μακριά.
Ο καπνός έβγαινε κοινός, κοινός και φιδογυριστός από τις καμινάδες
και έπαιζε με τα σύννεφα και τις φωνακλούδες τις μαμάδες.
Καπνός και ζεστό φαΐ, ο ένας δίπλα στον άλλον, στο τραπέζι όλοι μαζί.
Πίνακας : Odysseas Anninos
