Που είσαι???

Που είσαι???

Poem: Stamatina Vathi

Μια μάσκα της αμφισβήτησης σημάδι,
μια καρδιά σε έναν Καιάδα χωρίς λιμάνι,
να προκαλώ μια τον θαυμασμό και μια το φθόνο
και να αναρωτιέμαι τι είναι το ζητούμενο,
να είμαι μαζί σου ή μόνος.

Κόκκινο τριαντάφυλλο η αγάπη,
μια να μοσχομυρίζει, μια να είναι αγκάθι
και να επαιτώ για έναν σου λόγο,
ένα χάδι, ένα βλέμμα όλο υπονοούμενα έρωτα στον χρόνο.

Τα μάτια μιλούν, φτάνουν μέχρι την ψυχή,
δεν μπορώ να την μασκαρέψω με άλλη στολή,
είναι ΑΥΤΗ, αυτή που σε αναζητεί,
που χάνεται σε ένα χαμόγελό σου, σε ένα γιατί.

Γιατί??!! Γιατί πέταξες σαν ταξιδιάρικο πουλί,
σαν φτερό στον άνεμο, σαν φύλλο στου βοριά την ριπή??
Φοράω την μάσκα μου και παίζω σε τραγική σκηνή.
Μην βλέπεις εάν γελάω, κοίτα την ματιά μου που δακρύζει βουβά στην σιωπή.

Ας συνεχίσω τον χορό σε αυτό το καρναβάλι που λέγεται ζωή,
αλλά αυτή η σάρκα, αυτή η καρδιά, θα χτυπάει για σένα, σε κάθε στιγμή.
Που είσαι?? Που είσαι ρωτώ…
Εγώ και οι λεπτοδείκτες να χάνονται, έρμαια σε ένα των συγκυριών χορό.

Που είσαι?? Βάζω την μάσκα και προχωρώ…

21-2-2019