Poem : Stamatina Vathi
Ο φεγγαροσυλλέκτης
10-5-2019
Τέντωσε, τέντωσε το χέρι,
μυς από ατσάλι και φωτιά,
πήρε μες την χούφτα το φεγγάρι,
του έδωσε μια αγκαλιά.
Γρονθοκοπούσε η καρδιά και σεργιάνιζε,
η κοπέλα νεράιδα αληθινή,
τους ώμους, τα μπράτσα του θαύμαζε,
το όλο δύναμη κορμί.
Ονειρικέ φεγγαροσυλλέκτη,
της νύχτας γιος,
κοίταξε μέσα στα μάτια,
δώσε μιας φεγγαροαχτίδας το φως.
Ζνίχι και στήθος,
ατίθασα επαναστατικά μου άτια,
πως καλπάζουν μέσα στους δρόμους της σιωπής!!
Ιδρώτας και προσμονή για ένα άλικο του πάθους φιλί.
Το μήλο του Αδάμ ανεβοκατέβαινε,
ο πόθος πολύς
και το σκοτάδι θέριευε,
ο έρωτας ήταν πυρπολητής.
Πάνω στο δέρμα το φεγγάρι,
είχε αφήσει ίχνη πολλά,
μετάξι και βελούδο,
ανάσες βαθιές, χάδια αποπλανητικά.
Το κράτησε αυτό το στολίδι,
κρυφά μέσα στην καρδιά
και κάπου κάπου κάποιες βραδιές,
το έβαζε πάλι στην θέση του εκεί ψηλά.
Να του θυμίζει τι??
Αυτό το χάδι, αυτό το φιλί,
την αίσθηση από βελούδο,
το μετάξι πάνω στο κορμί!
Πίνακας : Stylianos Papadopoulos
