Poem : Stamatina Vathi
Ηλιόδωρο και σκληρό
19-5-2019
Όπως τα ψηλά τα πόδια ανατάραζαν τον βυθό,
έβγαζαν τον κάθε ψίθυρο, το κάθε κρυμμένο μυστικό.
Φτερά του ανέμου πάνω στου Ευρώτα τα νερά και οι Λέλεγες είχαν χαρά.
Ήταν ηλιόδωρο και σκληρό,
σύντροφοι από την αρχή σε έναν ατέρμονο σκοπό.
Η ψυχή είχε πάνω στην ύλη καθηλωθεί
και το πνεύμα ωρυόταν για νέα αρχή.
Οι ερωδιοί κάτι από φοίνικες του παλιού καιρού,
σε ένα αλαβάστρινο κύπελο έπιναν της γνώσης και της λήθης, του κάθε βαθιά κρυμμένου μυστικού.
Ξόρκι και τελετή για τον Πλούτωνα και την Αυγή
και τα φτερά χόρευαν μια σιμά μια αντικριστά πολύ.
Δύναμη, χάρη και ζωή, ένα δάκρυ απόσταση για μια αναπνοή.
Ο Ευρώτας τα είχε αγκαλιάσει ζεστά,
τα χάιδευε, τα ντάντευε, τους έδινε φιλιά γλυκά.
Βιρτουόζοι μιας αγάπης, μια σπίθας ζωής,
άγρυπνοι φρουροί μιας αναγέννησης συμπαντικής.
Βήρρυλος και κράμα δυνατό, πιότερο από το ατσάλι, πνεύμα αληθινό, σκληρό.
Τοξικό για το ψέμα και την πονηριά,
άσπρα σανδάλια του αγέρα, με δύναμη πλουμιστά.
Και το νερό, έρεε κελαρρυστά, είχε χαρά.
Ζευγάρι στο χορό, σιμά και αντικριστά.
Σε αγαπώ, σε θέλω, σε αποζητώ,
Φτερά του αγέρα, ύλη, ψυχή και πνεύμα, σε ποθώ.
Πούπουλα θεϊκά.
Φωτογραφία : Panagiotis Nikolakakos
