Ποίημα : Stamatina Vathi
Άλλε εαυτέ μου…
3-6-2019
Ψυχές, ζωές, χρόνος, αντοχές.
Λέξεις, λόγια, αισθήματα, υπεκφυγές.
Ροή, ροή γρήγορη, και μετά τι??
Δάκρυ και γέλιο,
μίσος, χάδι, αγάπη και φιλί,
επίθετα και ένστικτα σε συνεχή εναλλαγή.
Μια χώρια, μια μαζί.
Να ζητάς ένα κλειδί του παραδείσου,
μια ελπίδα, ένα φως, μια νεα αρχή,
ένα καράβι στο μέλλον να σε καλεί.
Κουδουνίζουν τα βιώματα,
ενοχές και παραπτώματα.
Τουφεκιές στον αγέρα,
κρότοι να φοβηθεί το υπερπέραν…
Αλλά εκεί τα κλειδιά κρέμονται,
κύμβαλα στου ανέμου τα τερτίπια.
Στις πράξεις, στις σκέψεις,
σε ότι έχεις κάνει και ότι θα αντέξεις…
Αγαπημένε μου και μισητέ,
εσύ άλλε μου εαυτέ…
Θέλω αυτό το κλειδί,
αυτό που θα ανοίξει την πόρτα στο άγνωστο,
στην νέα ζωή.
Που δεν θα υπάρχει πόνος, ούτε μίσος…
Φθόνος, κακία, φτώχεια, αδικία.
Που δεν θα υπάρχει πόλεμος, έχθρα,
άνθρωποι των χειρότερων ενστίκτων τους, έρμαια.
Να πετάς και να αναζητάς,
όλο το καλό που μπορείς να αντέξεις στην καρδιά.
Αυτά τα κλειδιά που σε πάνε σε άλλους γαλαξίες,
αυτούς που δεν βλέπεις και είναι οπτασίες.
Αλλά πιστεύεις ότι είναι εκεί,
να σε δεχτούν γυμνό από κάθε λάθος,
κάθε κακιά στιγμή, κάθε πάθος.
Πόσο τρυφερή ήταν η ψυχή όταν είχες γεννηθεί??
Πόσο καθαρή, άσπιλη, ονειρική.
Να γυρίσεις μέσα στην μήτρα σε αντίρροπη φάση και στιγμή
και να γελάς, να γελάς για την ομορφιά που με την πάροδο του χρόνου έχει χαθεί…
Μωρό στα σπάργανα για μια νέα αρχή.
Λάθη που έγιναν μάθημα ή επαναλήψεις χωρίς σκέψη και του μυαλού τριβή,
λάθος διευθετήσεις.
Βουτάς κάθε μέρα σε αυτό που λέμε ζωή
αλλά το κολύμπι έχει γίνει δύσκολο
με τους καρχαρίες και όλα τα συναφή.
Άραγε έτσι ήθελες την ζωή?!!
Έτσι την είχες ονειρευτεί??!
Είσαι άραγε εκείνο το παιδί που είχες πρωτογεννηθεί??
Άραγε γιατί βγάζουμε τον κακό εαυτό μας??
Να δούμε μέχρι πότε θα χάσουμε το εγώ μας??!!
Αγάπη ή μίσος, γέλιο ή δάκρυ, εσένα βλέπω πριν πέσω στο κρεβάτι…
Πριν πάω το πρωί για εργασία,
σε βλέπω στον καθρέφτη με μανία…
Άραγε τι?? Είσαι ευχαριστημένος άλλε εαυτέ μου??
Σε κοιτώ, με κοιτάς πες μου ποιό κλειδί πραγματικά ζητάς??
Πεταλούδες του αγέρα, φλόγες που απλώνονται πέρα ως πέρα…???
Σε κοιτώ, με κοιτάς, γέλιο, δάκρυ,
είσαι αληθινός ή μάσκα φοράς???
Πίνακας : Odysseas Anninos
