Poem : Stamatina Vathi
6-2-2019
Άκουγα τον χορό των ψυχών και αναθάρρευα,
ζητούσα απαντήσεις και λογάριαζα.
Έκλεινα τα αυτιά στις ύαινες,
πέταγα πάνω σε σμήνη και κίονες.
Και η καρδιά… Η καρδιά…
Χτύπαγε όλο και πιο δυνατά.
Βροντοχτυπούσε και αλήτευε,
ζητιάνευε και αγύρτευε…
Μια ματιά, για μια ματιά,
ένα βλέμμα όλο νόημα και ομορφιά.
Που είσαι ψυχή μου να αναρωτά
και να σε αποζητά και πιο βαθιά.
Αχ να ήμουν σμήνος από πουλιά,
να σηκώνω στον αγέρα τα φτερά,
να σε χάιδευα με μια ματιά,
από τον ουρανό και πιο μακριά.
Έσταξε ο ουρανός, δάκρυσε και ο Θεός…
Που είσαι ψυχή μου να ρωτά,
να σε αναζητά και πιο βαθιά,
Άκου, άκου τον χτύπο της καρδιάς…
Δάκρυ που έγινε προσευχή,
νήμα, κλωστή και γραφή,
ένα χαμόγελο κελαρρυστό,
χείλη κερασένιο στον γυμνό λαιμό.
Πέταξα, πέταξα, έγινα φτερό,
πουλί σε σμήνος αλαργινό,
μόνο, μόνο για να σε δω,
να σου πω το “ΣΕ αγαπώ”.
Φωτογραφία : Σοφία Ωρολογά
