Παραμύθι :Ολόδροσες δροσοσταλίδες
Συγγραφέας :Stamatina Vathi
Κεφάλαιο Πρώτο Θ
Ο αγέρας κουράστηκε με τα τερτίπια από τα σύννεφα και τους φώναξε με λύσσα και θυμό.
” Φύγετε, φύγετε δεν σας θέλω άλλο εδώ ”
Η βροχή παραπονέθηκε όμως στο λεπτό:
“Όχι φίλε μου καλέ, άφησε με να πέσω γλυκά,
να δώσω πολύτιμο νερό, να καθαρίσω τα δέντρα και τα λαχανικά.
Να γεμίσω την γη με άφθονο νεράκι να το πίνουν στην υγεία μου, να γεμίσουν οι δεξαμενές με αυτό το πραγματικό χρυσάφι.
Να ανθίσουν τα μποστάνια, να γεμίσουν με καρπούς τα δέντρα και να μοσχοβολήσει ο τόπος από λουλούδια και γεράνια.
Να έχουν οι άνθρωποι νερό να πιούνε και να γίνουν καθαροί, να πλυθούνε.
Να τρέξει νερό στην πόλη να φύγουν οι βρωμιές, να καθαρίσει η φύση όλη “.
“Θα βγει στο τέλος ένα ουράνιο τόξο, είναι η υπόσχεση της ζωής ότι θα συνεχίσει η πορεία της Γης στον κόσμο “.
Η μικρή παραπονέθηκε: ” Μου αρέσει η βροχή και θέλω να θαυμάζω το πράσινο, να κάνω βόλτες στην ολάνθιστη και μυροβόλα εξοχή αλλά θέλω και τα σύννεφα να φύγουν, θέλω ο αγέρας να φυσήξει με μανία πολλή να δω τον ουρανό το βράδυ και να κάνω μια ευχή. ”
22-4-2018
