Παραμύθι :Ολόδροσες δροσοσταλίδες
Συγγραφέας :Stamatina Vathi
Κεφάλαιο Πρώτο Γ
Η μικρή αναρωτιόταν σιωπηλά : “Μα ποιος μου μιλάει? Ποιος με ρωτά?? Τι ολόγλυκια φωνούλα!! Τόσο θεϊκιά!!!
Βγες λίγο να σε δω. Να σου πω ένα μυστικό.”
Ένα πουλάκι τόσο μικρό, τόσο εύθραυστο, τόσο ονειρικό την ρωτούσε γλυκά πάνω σε ένα κλαδί, κάτω από το υπόστεγο μέσα στης Μαρίας την αυλή.
Αχ να μπορούσε να τις δώσει μια μικρή αγκαλιά, δύο φιλιά στο μάγουλό της, να της πει για τα ταξίδια τα μακρινά.
Πόσο του αρέσει να γυρίζει τον κόσμο, να βλέπει άλλες πόλεις, να γνωρίζει νέους ανθρώπους.
Όλοι όμως έχουν θορυβηθεί από αυτό το κλάμα. Όλα τα στοιχεία της φύσης, κάθε φύλλο, κάθε πράγμα.
Κλαδιά, πουλιά, σύννεφα, όλη της φύσης τα πλουμιστά υλικά.
Αναρωτιούνται ψιθυριστά αλλά σε λίγο θα αρχίσουν να απορούν πιο δυνατά.
Ένα τόσο νέο παιδί που έχει μπροστά της τόσα πράγματα να δει από την ζωή, γιατί, γιατί να στεναχωριέται,
έχει τόσους ήλιους και φεγγάρια να ξαναδεί, να ΖΗΣΕΙ, να γευτεί.
19-4-2018
