Το αφιερώνω στην κόρη μου Άννα Μαρία
Παραμύθι :Ολόδροσες δροσοσταλίδες
Συγγραφέας : Stamatina Vathi
Κεφάλαιο Πρώτο
Ένα φύλλο πορτοκαλόχρυσο έπεσε χορεύοντας ρυθμικά πάνω στο χώμα.
Σύννεφα πότε άγρια, πότε φιλικά έκρυβαν τον ήλιο και κάνανε γλέντι αληθινό πάνω στου ουρανού τα μυστικά.
Το δέντρο σφύριζε γλυκόπικρο σκοπό αγκαλιάζοντας του αγέρα τα λόγια, κάνοντας κουτσομπολιό.
Μια πόλη, μια πόλη βυθισμένη λίγο στης απαλής βροχής το πέπλο το μεθυστικό έβλεπε μια ιστορία να εκτυλίσσεται, να γίνεται βιβλίο κανονικό.
Και…. Και….
Ένα κοριτσάκι τόσο ροζ, δάκρυ σταγόνα σταγόνα έριχνε απαλά στο μάγουλό της, έλεγε με του αγέρα τις ριπές και τις σταγόνες από της βροχής τις μουσικές, τα παράπονά της.
Γιατί κλαις ??? Γιατί κλαις μικρό μου κοριτσάκι.
Δώσε μου όλο το γέλιο του κόσμου να ευχαριστηθώ και εγώ λιγάκι.
Δώσε μου ηλιαχτίδες και ελπίδες, ολόδροσες δροσοσταλίδες.
17-4-2018
