Poem : Stamatina Vathi
28-9-2018
Κύκλος, κύκλος το νερό,
ανταρτεύει από του αγέρα την ορμή,
προκαλεί καταιγίδα και τυφώνα στην ψυχή.
Κλείνω τα μάτια, ακούω και ζω,
μυρίζω το χώμα, μιλάει για ξεσηκωμό.
Φύλλα να στροβιλίζονται με χαρά,
σε δυνατούς σκοπούς με τραγούδια φθινοπωρινά.
Η ημέρα μικραίνει, η νύχτα κεντάει μυστικά
και μια ηλεκτρική κιθάρα με παράπονο παίζει ρυθμικά.
Μμμμμμμμμ ελάτε φύλλα μου πορτοκαλί και χρυσά,
κίτρινα από του ήλιου τις αχτίδες, χορέψτε, χορέψτε δυνατά.
Χτυπηθείτε, αλλάξτε πορεία σαν τρελά,
φωνάξτε, φωνάξτε την βροχή, τα σύννεφα, τα χειμωνιάτικα πουλιά.
Οι χορδές παίζουν ερωτικά,
κλυδωνίζονται στο κάθε χάδι,
μιλάνε για της αγάπης το δάκρυ.
Χάνονται, χάνονται μέσα στο καφέ της γης,
έξαψη και πάθος, αγέρας ανατροπής.
Και εκεί η κιθάρα να γίνεται πιο τραχειά,
παράπονο που σου τρελαίνει το μυαλό,
σου καίει τα σωθικά.
Ο αγέρας έχει ξεσηκωθεί, έχει ανταρτέψει,
θέλει της βροχής το χάδι, το φιλί.
Στρόβιλος και καταιγίδα,
φύλλα του φθινοπώρου, γλυκιά ελπίδα.
Άλογα αέρινα να καλπάζουν για μια ματιά,
ένα γέλιο, μια αγκαλιά.
Οι χορδές παίζουν ερωτικά…
Ωωωωωω…
Έλα, έλα πάρε με μέσα στα δύο σου χέρια,
στροβίλισέ με, θέριεψέ με,
παίξε ένα μπλουζ με παράπονο, εκστασίασέ με.
Δως μου, δως μου το χαμόγελό σου,
ένα χάδι από τα χέρια σου, χορδή από κιθάρα στον σκοπό σου.
Κοίτα, κοίτα πως ο άνεμός σου με θεριεύει,
φύλλο που χορεύω στην κάθε σου σκέψη.
Παίξε, παίξε μελαγχολικά,
φτάσε σε ένα δυνατό κρεσέντο,
φύλλο που ριγά η καρδιά.
Φωτογραφία : Makis Bitos
