Poem :Stamatina Vathi
27-5-2018
Μα πως μπορεί ο Ήλιος χωρίς την Σελήνη να αισθανθεί??
Να κλάψει, να γελάσει, να έχει αισθήματα, να ερωτευτεί??
Πως μπορεί να μην πιεί νερό από την αρχέγονη πηγή,
να γράψει με τις ηλιαχτίδες του πάνω στην πέτρινη πλάκα ότι την ποθεί?
Πάνω στο μονοπάτι από το γάλα του στήθους της θέλει να κοιμηθεί,
να δει τα φτερά του φοίνικα πως πορφυρίζουν με την αυγή.
Να ρίξει κάψα στον Νότο,
για να χαϊδέψει τα μακριά της μαλλιά
και σε είκοσι τέσσερις χιλιάδες χρόνια να της δώσει μια αγκαλιά.
Αστέρια να της τραγουδήσουν,
να γίνουν φωτεινοί Κόσμοι στων πυραμίδων την κορυφή.
Στολίδια στα δέντρα να αναγγείλουν των θεών την προσμονή.
Μα πως μπορεί ο Ηλιος χωρίς την Σελήνη να αισθανθεί?
Κομμάτι από την ίδια την καρδιά του που έχει κοπεί.
Πως???
Γη και ουρανός σε ένα χορό,
πύρινη φλόγα ξεπηδά από την γη του πυρός.
Η κόρη να έχει το αθάνατο πουλί κοντά
και ο Σείριος να της γνέφει για ταξίδια μακρινά, πολύ μακρινά.
Μάτια φεγγάρια, κόκκινο βαθύ και μπλε,
ο Ήλιος την αγαπά,
πάνω σε πύρινους δρόμους από γάλα,
την καλεί από το χτες.
