Poem : Stamatina Vathi
16-8-2018
Κίνησε ο αγέρας, φούντωσε η βροχή,
μια καρδιά παλλόταν, ζητούσε το φιλί.
Σπάθιζε η βάρκα η καρδιά,
τυφώνας, καταιγίδα για μια δική του σαρωτική ματιά.
Και το χαμόγελό της ηλιαχτίδες,
Νερό ζωής,
σταλαγματιές κόκκινες τα χείλη της επάνω στο ιδρωμένο του κορμί.
Αλάλαζε η φύση, κονταροχτυπιόταν το βουνό,
καταιγίδα το άγγιγμά της να φωνάζει για τελειωτικό ξεσηκωμό.
Φώναξε ψυχή μου, φώναξε δυνατά,
να φτάσει μέχρι την ψηλή κορυφή ,
εκεί που ζουν τα θεριά και τα ξωτικά.
Και οι σταγόνες παπαρούνες, στάλες ζωής,
να σιγοτραγουδούνε για μια αγάπη αληθινή.
Σηκώθηκε ο αετός, έβγαλε κραυγή δυνατή,
δυο καρδιές να αποζητούνε το τελευταίο χάδι της αυγής.
Αντάριασε ο χτύπος, χτυπούσαν δυνατά τα τύμπανα της καρδιάς,
κόκκινο και γαλάζιο μια του έρωτα καταιγιστική ομορφιά.
Ζαλίστηκε ο αγέρας, πήγε να αποκοιμηθεί,
δυο κορμιά σε ένα, Ήλιος και σελήνη μαζί.
