Poem: Stamatina Vathi
25-9-2016
Ένα γέλιο γλυκό,μιας καρδιάς θησαυρός.
Άυλο σαν νήματα φαντασίας, αιθέρια λόγια, φλόγινη οπτασία.
Άγγιγμα της φωτιάς χαμένο σε αστέρια και φεγγάρια μιας άλλης αγκαλιάς.
Να σου καρφώνει το μυαλό, την αίσθηση, το λογικό.
Πουλί να γινόσουν να πετάξεις,
να μπορούσες έστω για λίγο κοντά της να κάτσεις.
Η σκέψη σου να σε ταλανίζει, να την θυμάσαι σαν θάλασσα που αρμενίζει.
Ένα πλάσμα της φυγής,μια ψυχή πολίτης μιας άλλης γης.
Δύο μάτια καστανά, σαν από χώμα μετά την βροχή, υγρά.
Να λάμπουν όταν στα βάθη την κοιτάς,
να αισθάνεσαι ότι με τον άνεμο γίνεσαι ένα, πετάς.
Χείλη!! Χείλη βελούδινα, καμπύλες.
Στριφογυριστά, χυμώδη, του ήλιου ακτίνες.
Γεύση από όλους του καρπούς της γης,
μέλι από όλα τα μελίσσια της ζωής.
Φλόγα και δροσιά μαζί.
Ποτάμι κελαρρυστό και δροσερό το κάθε της φιλί,
πυρκαγιά στο βλέμμα το βαθύ.
Μια γεύση από φλόγα του ονείρου,
το κάθε γέλιο,
το κάθε χάδι του απείρου.
