Poem: Stamatina Vathi
8-5-2017
Ήταν το γαλάζιο, ήταν το θεϊκό μπλε,
ήτανε τα σύννεφα που έπαιζαν κρυφτό.
Κάτι από σταχτί, κάτι από απαλό γκρι,
που πλάγιαζαν χαϊδεύοντας την κάθε βουνοκορφή.
Ήταν και η θάλασσα που χόρευε αγκαλιά,
με του ουρανού τα τερτίπια και τα αγέρινα φιλιά.
Και η γέφυρα στην μέση να ενώνει δύο κορμιά,
δυό στεριές, δύο ψυχές, δύο ολακερες καρδιές σε μια.
Ήλιε μου κάνε με αγέρι, κάνε με πουλί,
να πάω εκεί κοντά, μια αγάπη με καλεί.
Φιλί.
Φωτογραφία: Lakis Lambrianides
