Poem : Stamatina Vathi
11-3-2018
Άκουσε τον ήχο του νερού όπως γλυκά γλύφει την πέτρα!
Κόκκινο τριαντάφυλλο της φωτιάς, δύο χέρια, δυο χείλη, δυο φιλιά, μια του πάθους πύρινη αγκαλιά.
Γλυκολαλεί και τραγουδά για δύο μαύρα μάτια, μαύρα της νυχτιάς στολισμένα μαλλιά!
Και το νερό βρυχάται γίνεται πιο ορμητικό,
γίνεται άγριο, απαιτητικό.
Γίνεται χείμαρρος, ποτάμι εκκωφαντικό.
Άλικο, μαύρο, φιλί από αγριοκέρασο και φράουλα στον ολόγυμνο λαιμό.
Και η σάρκα να πάλλεται, να χορεύει σαν φτερό, πάνω στο διάφανο τρελό υδάτινο χορό.
Πέταλο από τριαντάφυλλο το κάθε εκατοστό.
Και το ποτάμι φωνάζει, ωρύεται, θέλει και άλλα χάδια, αμέτρητα σε αγαπώ.
Μόνο το πύρινο τριαντάφυλλο μέσα στο μαύρο διαμάντι να γεύεται με οίστρο όλο το φιλί το γλυκό.
Πέταλα βελούδινα το άγγιγμα, φεύγει το μυαλό σε ταξίδι ονειρικό.
