19-8-2017
Έκλαψα για εσένα, να το ξέρεις. Έκλαψα.
Έφυγε η εμπιστοσύνη, χάθηκε, έγινε αγέρας, έγινε τρεχουμενο νερό.
Και μια πληγή έμεινε, μια πληγή.
“Πόσο χαζή είναι αυτή”, θα έχεις πει.
Πονάω βαθιά γιατί πιστεύω αληθινά,
αλλά τελικά δεν έχεις την δική μου καρδιά.
Πόσο σκληρή άραγε θα γίνω ακόμα, πόσο?
Μην πιστέψεις ποτέ καρδιά μου, μη.
Αυτόν που αγαπάς δεν τον αποφεύγεις, δεν τον προδίδεις, τον προσέχεις.
Αντίο.
Ποίημα: Stamatina Vathi
