Ποίημα : Stamatina Vathi
Πόσο ωραία αρμενίζει ο ήλιος στα χρυσά σου μαλλιά,
κάθε μέρα τον ακολουθείς ατενίζοντάς τον από ψηλά.
Ήχοι από τραγουδιστό ποταμάκι της κάθε ψυχής σου η σταλαγματιά.
Κλυτία μην κλαις!!! Την ανατολή θα έρθει ξανά.
Πόσο όμορφη κόρη εσύ τον προσμονάς!!
Ρίξε τα ξανθά σου τα μαλλιά.
Γίνεσαι ένα με τον ουρανό,
μέσα στην αιθέρια πορεία του για μια αχτίδα να σε χαϊδέψει , ένα “σε αγαπώ”.
Χάδι, χάδι ζωής, να έρθει πάλι σε εσένα,
ίνα από της καρδιάς την σταγόνα ,
φιλί καυτό, υπόσχεση αληθινή, φλόγα.
Στρέψε το σώμα σου, ρίγη προσμονής.
Νύμφη θεόπνευστη, μια αγκαλιά,
ολόχρυση Θεά σε χαϊδεύει, σε αναζητεί.
Δάκρυ, φιλί, νήμα που σε δένει, κλωστή αγάπης διαχρονικής.
28-2-2018
