15-2-2018
Ποίημα : Stamatina Vathi
Κρυσταλλοφέγγει ένα δάκρυ,
πάνω στην λίμνη να πέφτει σαν διαμάντι.
Μια οπτασία, μια ερινύα, να στοιχειώνει τις σκέψεις,
να γίνεται ένα με το νερό, μαγική συμφωνία.
Πόσες φορές την σκέφτηκε??
Πόσες???
Πόσες φορές πληγώθηκε???
Πόσες???
Και ένα τραγούδι από την δική της φωνή,
να τον καλύπτει σαν πέπλο, να του θυμίζει συνέχεια αυτή.
Άραγε πόσες???
Τόσο χαμένη στην ομορφιά της,
νερό που χάνεται η αγκαλιά της…
Πόσες φορές την νοστάλγισε!!!
Πόσες???
Λατρεμένη να φεγγοβολά,
να γίνεται θηλιά στον λαιμό και την καρδιά.
Μαλλιά, κορμί, φουστάνι μακρύ
και αυτός να βολοδέρνει σε άλλη χαμένη ζωή…
Την αποζητώ….
Αυτή να βλέπει μόνο το εγώ της,
μπερδεμένη στον αδίστακτο υπολογισμό της.
Πόσες!!!
