Ποίημα: Stamatina Vathi
26-8-2017
Τι να πιστέψεις και που να γείρεις?
Σε τι να προστρέξεις, σε τι να αγαπήσεις ?
Ψέματα, λέξεις και υποσχέσεις,
σε ένα αλισβερίσι να είναι οι σχέσεις.
Χωρίς αλήθεια, σε ένα εμπόριο,
μια της ψυχής κατρακύλα στο λιανεμπόριο.
Σταλιά σταλιά να ρέει το δάκρυ,
σε ένα βουβό κλάμα για της ζωής την οφθαλμαπάτη.
Και εκεί που νομίζεις ότι είδες το φως,
να είναι τελικά ένας της αλήθειας εχθρός!
Και η στάλα να ρέει να κάνει πληγές,
να φτάνει μέχρι τις ρίζες της ψυχής, τις αληθινές.
Γλυκιά μου καρδιά γιατί με προδίδεις,
που έχεις χαθεί και δεν θα ανοίγεις.
Χειμώνας, σκοτάδι,
τι να εμπιστευτείς στο μαύρο το βράδυ.
Και το φεγγάρι εκεί να φωτίζει πληγές,
πληγές που ελπίζουν να γίνουν διδαχές.
Και ο χρόνος να περνάει να γίνεται αρωγός,
μέσα στο σκοτάδι κρυφός βοηθός.
Αλλά ένα φανάρι να φωτίζει τις σταλαγματιές,
απλά να ελπίζεις ότι θα λειάνει η ωριμότητα τις πληγές.
Άραγε είσαι ο ίδιος ή άλλαξες από χθες ??
Πόσο σε αλλάζει η ζωή καρδιά μου,
γίνεται ρυτίδες, γίνεται μικρές άυλες αμυχές,
γίνεται από αίμα φεγγαροαχτίδες.
Τι να πιστέψεις και που να γείρεις ?
Σε τι να προστρέξεις, σε τι να αγαπήσεις ?
Καρδιά μου εσύ!!!
