Poem: Stamatina Vathi
11-6-2017
Μην στεναχωριέσαι νεραϊδένια κόρη,
μην στεναχωριέσαι,
μην γίνεσαι βροχής νερό στο σκοτάδι,μην τυραννιέσαι.
Η σάρκα σου σαν άμμος από το δάκρυ παρασυρμένη,
σταγόνα σταγόνα η ψυχή σου χτυπημένη,
να κάθεται αμίλητη αλλά πολλά να βλέπει, βαλαντωμένη.
Τα στοιχεία της φύσης να σε αγκαλιάζουν,
να σε λατρεύουν, να σε θαυμάζουν.
Το πρώτο δάκρυ να γίνεται της καρδιάς φλόγα,
ατίθασο άτι να τρέχει περήφανο στο βαθύ το βράδυ,
κυλιόμενη ρόδα.
Καλπασμός ψυχής, σταλιά ζωής.
Περήφανη, αγέρωχη της βροχής φωτιά
γίνε ένα με τον ουρανό, με τα πουλιά,τα άπειρα φτερά.
Αστέρια για στέμμα στην καρδιά,
μάτια μαύρα με όλη την νύχτα φυλακισμένη σε μια ματιά.
Γέλασε κόρη, γέλασε να ανθίσει πάλι ένα λουλούδι στην αγκαλιά.