Poem:Stamatina Vathi.
22-5-2017
Είναι όπως μύριζε το χώμα μέσα από την νοτισμενη γη.
Έδινε όλο το χρώμα, όλο το μωβ, όλο το κόκκινο, το θαλασσί.
Μια βοκαμβιλια πουλιά φτερά του Μάη,
με τον ουρανό τα είχε βρει.
Και μέλισσες παραπέρα σε ένα χορό είχαν βρεθεί.
Η αγριοτριανταφυλλιά ακονιζε τα αγκάθια της
και τα γερανια έτοιμα για πόλεμο στην μυρωδιά.
Γιασεμί, αγγελική σε αντικριστά παρτέρια αλλά αγκαλιά και συντροφιά.
Και ο αγέρας να σφυρά και να απλώνει την μυρωδιά.
Ένα χελιδόνι να χορεύει μες στου αγέρα τα αγαθά.
Φωνές παιδιών να παίζουν λίγο πιο πέρα,
μια μπάλα να δίνει ρυθμό και να τρυπά την σιγαλιά.
Και το νερό να τρέχει να ποτίσει τα λουλούδια,
να τα ξεδιψάσει από του ήλιου τα καυτά φιλιά.
Δροσερό χάδι αναζωογόνησης σημάδι, έρωτας και ομορφιά.
Φωτογραφία: Vaso Mpania-limperopoulou
