Ποίημα: Stamatina Vathi
4-8-2017
Αχ ένα αστέρι κύλισε από το μάτι,
έγινε δάκρυ, ηλιαχτίδα, του ουρανού κομμάτι.
Άσπρο λουλούδι δίπλα στην όχθη,
αντίθεση σαν το ψέμα που ζωγράφισε με πινέλο στης καρδιά του την κόγχη.
Και το αστέρι τρεμόπαιξε,
χόρεψε με τις ηλιαχτίδες,
έγινε ευχές, του ήλιου πυρολαμπίδες.
Φωτεινές προσευχούλες από αθώες καρδούλες.
Σε φιλώ ζωή μου αλλά…
Γέλασε καρδιά μου και εσύ ψυχή μου.
Παίξε με της αθωότητας τα άνθη αναζωογόνησε ελπίδες.
Βροντερές δροσοσταλίδες,
αστερένιες λατρεμένες πυγολαμπίδες.
Σε αγαπώ καρδιά μου αλλά…
Η απουσία βροχή από της ημέρας αστέρια,
σε έναν ουρανό να γρονθοκοπά τα μύρια όσα της ειρήνης περιστέρια.
Θα ήθελα να ανοίξω τα φτερά μου να πετάξω,
άσπρα λουλούδια στης λησμονιάς την όχθη, πεφταστέρια.
Και μετά το ΓΙΑΤΙ.
Γιατί ???…….
