Ποίημα: Stamatina Vathi
5-12-2017
Έκπληξη, μαχαιριά δυνατή,
η αχαριστία με την αδικία πάνε μαζί.
Θρήνος βουβός, διαρκής,
προδοσία ισχυρή ψυχής, κατακεραυνωτική.
Άραγε πώς μπόρεσε αυτός που είχε εμπιστευτεί,
να μπήξει τόσο δυνατά το μαχαίρι,
να βγει κραυγή από τα έγκατα της ύπαρξης της μοναδικής?
Είναι άραγε άνθρωπος ή έχει χάσει το νόημα της ζωής ?
Απελπισία, ρουφιανιά,
όλα εδώ πληρώνονται, είναι δανεικά.
Το αίμα να ανθίσταται, η καρδιά να χτυπά,
η ψυχή να ωρύεται, γιατί δεν θυμάται τα παλιά??!
Δεν υπάρχει ανθρωπιά.
Ο χρόνος όμως είναι κυκλικός,
κάνει τις ελλείψεις του αλλά έχει μνήμη αυτός.
Είναι δόνηση, είναι περιοδικός,
μάτια με απορία, είναι καταιγιστικός.
Νόμος συμπαντικός.
Πίνακας: Σέργιος κοκκορης
