Ρυτίδες στο σώμα, πόνος στην ψυχή

Φωτογραφία της Stamatina Vathi.

Poem: Stamatina Vathi

3-11-2016

Ρυτίδες στο σώμα, πόνος στην ψυχή,
ένα με την ανέχεια έχουν ενσωματωθεί.
Γεράματα με δάκρυ, με αβεβαιότητα στο μάτι,
ζωή σαν ριμαγμένη και αποσυντονισμένη.

Ζωές στο περιθώριο, να είναι η υγεία εμπόριο,
να μην μπορούν να ανασάνουν, ένα λόγο καλό να λάβουν.
Να έχουν δώσει ψυχή, τα χέρια να έχουν σημαδευτεί,
να είναι μες την απορεία, να τους βάλουν το χέρι να τείνουν για επαιτεία.

Είναι αυτό σεβασμός;;; Είναι τιμή;;;;
Ζωές και ψυχές που έχουν σημαδευτεί.
Να βλέπουν την σάρκα τους να φεύγει για τα ξένα.
Να βλέπουν μια γενιά χωρίς ελπίδα, μια γέννα.

Να έχουν δουλέψει αχόρταγα μέσα στην ζωή,
να έχουν δώσει και το αίμα τους για μέλλον στην δική τους γη.
Να οδεύουν σε μια χωρίς τέλος κατηφόρα,
χωρίς λογική, χωρίς τιμή, χωρίς πυγμή για αλλαγή, λόγια με μεγάλα εμπόδια.

Να φοβούνται να μην καταλήξουν σε κανένα παγκάκι,
απόκληροι της ζωής, της ψυχής ένα δάκρυ.
Χωρίς ελπίδα, χτυπημένοι από την πατρίδα,
στην δύση της ζωής τους, στα άκρα της αντοχής τους.
Γιατί;;;;;;; Γιατί;;;;;;;

Και η ψυχή να αιμορραγεί. Το αίμα να κοχλάζει, να επαναστατεί.
Που είναι τα παιδιά μας; Που είναι το μέλλον μας; Που είναι η λεβεντιά μας;
Θέλουμε την περηφάνια μας, την σεβάσμια κορμοστασιά μας.
Την ελπίδα μας, το μέλλον στην πατρίδα μας.
ΓΙΑΤΙ;;;;;;;

Φωτογραφία: Παύλος Παυλίδης

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Copyright © 2017. Web Design - Κατασκευή Ιστοσελίδας by