Poem: Stamatina Vathi
20-1-2017
Αστραποαδαμάντινο δάκρυ, φλόγα στο μάτι,
να πέφτει σαν βροχή,
ασημένιο φιλί, στου φεγγαριού το μονοπάτι.
Σώμα στο σώμα, πλέκει η νύχτα,
το μυστικό της αραχνοΰφαντο πανί.
Σταγόνες που σπινθηρίζουν, τραγούδια που σε ζαλίζουν,
αχτίδες να χορεύουν,
ποτάμι του έρωτα να γυρεύουν.
Γέλιο στην ψυχή, πολύχρωμο φιλί.
Νότες κρυμμένες σε κλειδιά αφημένες.
Και όπως γλυκοχαράζει και η πορφύρα σε τραντάζει,
να προσφέρει πύρινο τάμα στου Ήλιου την ζέστη αναπνοή.
Νερό δροσερό στο γυμνό κορμί,
πέταλα από ρόδα,
μια της αγάπης αναπνοή.
Τώρα το σώμα, να κάνει σχέδια,
στου ήλιου την καινούρια αρχή.
Βάρκα να αρμενίζει να γυρίζει στην χρυσή της ακτή.
Πίνακας: Γιωτα Χατζηγεωργιαδου
