Poem: Stamatina Vathi
14-9-2016
Ένα μήνυμα, μια φιγούρα, μια από τον παρελθόν ανθρώπου εικόνα.
Ένα πισωγύρισμα, μια ιστορία, μια χαμένη ευκαιρία.
Μπορεί να γίνει άραγε κάτι με διακοπές, με εξαφανίσεις και ανατροπές;
Η εμπιστοσύνη κερδίζεται και απεριόριστα δεν δίνεται.
Είναι κάτι που καλλιεργείται, που επενδύει, που σταθεροποιείται.
Θέλει αγώνα και καθαρές συζητήσεις.
Θέλει ψυχή και πραγματικές αναζητήσεις.
Ένα σύννεφο τον ήλιο να κρύβει.
Να μου κάνει παρέα,
να με συντροφεύει σε αυτήν την περίεργη ημέρα.
Είναι λες και θέλει να μου θυμίσει σκέψεις μια παρόμοιας μέρας στην απόχη της μνήμης.
Θέλει ψυχραιμία και απεριόριστη επιθυμία η ζωή στις κυμματώσεις της.
Μια πάνω, μια κάτω, αλλά και ίσια που είναι κάτι θα λείπει για να αναζητάς το κάτι άλλο.
Πρέπει τελικά να ζούμε το τώρα,
χωρίς περιστροφές και μεγάλα λόγια.
Ένας κύριος λίγο πιο κάτω.
Σκυφτός και αυτός στης ζωής το μεγάλο πάτο.
Πολλές ρυτίδες και εμπειρίες,
ίσως θυσίες και προδοσίες.
Ίσως να ρωτήσω αυτόν για την εμπιστοσύνη.
Κάτι θα ξέρει από της ζωής του την σοφοσίνη.
Φαίνεται χτυπημένος και ενημερωμένος
αλλά δεν ξέρω πόσο από την ζωή είναι διδαγμένος.
Η μορφή του αυτό μου δείχνει.
Θα τον ρωτήσω μήπως ξέρει αυτός για την εμπιστοσύνη.
Φωτογραφία: John Gill
