Ποίημα: Stamatina Vathi
22-10-2017
Θυμάσαι…
Θυμάσαι λιβάδια με παπαρούνες,
πορφυροί φιόγκοι, λαμπεροί σαν φλόγες!
Θυμάσαι αστέρια με φεγγαροαχτίδες,
αστραφτεροί δάδοι, στης νυχτιάς διαμαντένιες δροσοσταλίδες.
Θυμάσαι ένα δροσερό αγεράκι,
να σου χαϊδεύει τα μαλλιά, να σου μιλάει για αγάπη,
να σου δίνει ασημένια φιλιά.
Μονοπάτια άλικα στου ουρανού την στράτα
και να έχεις τα χέρια από μαργαριτάρια γεμάτα.
Αγκαλιές στην σιωπή, να κάνεις μια ευχή.
Και το φεγγάρι να σου γελά,
να σου ψιθυρίζει, να σου λέει τα ακριβά του μυστικά.
Και μια καρδιά να χτυπά,
πετραδάκι στην λίμνη να κάνει σχήματα κυκλικά.
Θυμάσαι…
Φωτογραφία: Makis Bitos