Poem: Stamatina Vathi
29-8-2016
Διάχυτο πάθος, κορμιά στην πυρά.
Μάτια καυτά σαν πυρκαγιά.
Γόνατα λυγισμένα, από τον έρωτα αποκαμωμένα.
Πόδια τυλιγμένα σαν φίδια ερωτευμένα.
Χέρια προεκτάσεις της φαντασίας,
μιας του ονείρου συνουσίας.
Πόθος σαν ποτάμι εκκωφαντικός,
ιδρώτας στα κορμιά αποχαυνωτικός.
Ανταλλαγή αισθήσεων, βάθος των περιπτύξεων.
Σώμα στο σώμα των απόλυτων πεποιθήσεων.
Δύο σώματα σε ένα, στον σκοπό απορροφημένα.
Φιγούρα ερωτική,
στο κόκκινο του πάθους ζωγραφιστή.
Στήθη στητά, ώμοι δυνατοί.
Σαν να φωνάζουν ότι πεθαίνουν από έρωτα αυτοί.
Ουσίες του κορμιού να πλανώνται με θράσος, με σκοπό.
Χείλη να μιλούν, να ζητούν απεγνωσμένα να ενωθούν μέσα σε αυτό το χορό.
Κάτι μεταξύ ζωής και θανάτου.
Να διώχνεις κάθε τι κακό, να θέλεις να γευτείς ζωή,
να μεθύσεις από κόκκινο της φωτιάς κρασί.
Να το γεύεσαι, να φτάνει μέχρι στο λαρύγγι,
να καίγεσαι από μεθύσι του κορμιού,
να σου έρχεται σκοτωδίνη.
Να φτάνει η φωτιά μέχρι τα σωθικά.
Να καίγεται και η καρδιά.
Να χάνονται τα λογικά.
Μέσα σε ζωώδη ανάμειξη τα δύο κορμιά.
Μεθύσι ολοκληρωτικό, μέχρι την ρίζα της ύπαρξής τους μεταδοτικό.
Ένα τάγκο της ζωής με ουσία της απόλυτης ανταλλαγής.
Να αφήνεσαι στον άλλον ολοκληρωτικά.
Να σε παίρνει κοντά του σφιχτά στην αγκαλιά.
Να ακούς την καρδιά του πως αναπηδά.
Να του δίνεις ζωή μέσα από την δικιά σου την ματιά.
Σάρκες που καίνε, βλέμματα τρικυμίες.
Χείλη αστραπές και σκληρές του πάθους αμαρτίες.
Χέρια που αγκαλιάζουν σαν να είναι η ύστατη φορά να σε δούνε,
λίγο πριν τον θάνατο γευτούνε.
Αναστεναγμοί εκκωφαντικοί με μανδύα την απόλυτη σιωπή.
Μόνο ο ρυθμός της μουσικής, της πύρινης λάβας της καυτής.
Γεύεσαι τον θάνατο πριν την ανάσταση.
Αυτό το αίσθημα το θεϊκό.
Που σε στέλνει στην άβυσσο πρώτα και σου παίρνει το μυαλό.
Λίγο πριν σε φτάσει στην κορυφή και σε κάνει να αισθανθείς σαν αετό.
Ψυχές του λάθους, καρδιές του πάθους.
Που όμως μεγαλουργούνε και με πόθο επαναστατούνε.
Πίνακας:Odysseas Anninos
