Poem: Stamatina Vathi
18-8-2016
Μια σταγόνα αγάπης από της ζωής τον ονειρένιο χάρτη,
κύλισε απο του βουνού τα βράχια,
έδωσε μάχη με όλα τα θεριά και τα πλάσματα τα άγρια.
Κόκκινη κλωστή του ονείρου,
έδεσε την σταγόνα με τον κύκλο του ήλιου,
της έβαλε και μαργαριτάρια, την έκανε κορώνα για της καρδιάς τα μάγια.
Πήρα νερό θαλασσινό, από σαράντα κύματα το ξακουστό,
λούστηκα για να έρθω να σε βρω,
να σου δώσω φιλί από το αθάνατο νερό.
Έβαλα τα ακροδάχτυλα μου στου ήλιου μου, την καρδιά μου,
σου έδωσα φιλί γλυκό και σου ψιθύρισα γλυκά το μυστικό.
Έβαλα στο στήθος σου την σταγόνα,
να στην θυμίζει σε όλο τον αιώνα,
πήρα κομμάτι από την καρδιά μου,
στην έβαλα στο στήθος σαν εικόνα.
Ήλιος και φεγγάρι μια ζωή,
θα με αποζητάς και πιο πολύ.
Με του χειμώνα το κρύο και τις παγωνιές,
Θα αρχίσουν οι μεγάλες αλλαγές.
Γροθιά η ύπαρξή σου στα δεδομένα,
δύο διαφορετικοί κόσμοι, σε έναν.
Μέσα στης πανσελήνου το ολόχρυσο χρώμα,
θα γευτούμε του έρωτά μας το ανεξίτηλο πιώμα.
Χρώμα από την φύση καμωμένο,
με το κόκκινο του πάθους στεφανωμένο.
Δύο ψυχές που αναζητούσε η μία την άλλη,
στου φεγγαριού το προσκεφάλι.
