Poem:Stamatina Vathi
18-7-2016
Σε μενεξεδένιους ουρανούς, της φαντασίας οδηγούς,
με απορίες της φυγής, της υπαρκτής της διαδρομής,
έψαξα κάθε αερικό, κάθε πλάσμα, κάθε θεό,
να τον ρωτήσω να μου πει για της αγάπης της αληθινής το φιλί.
Καθώς ρωτούσα και απορούσα και την αλήθεια πάντα ζητούσα,
βρήκα ένα αστέρι οδηγητή, που έλαμπε εδώ και εκεί.
Έγειρα το κεφάλι μου να το ακούσω, να γίνω δικός του μαθητής και να βρω την λύση της ζωής.
Θελει μεγάλη δύναμη ψυχής, αυτό το φιλί για να το βρεις.
Θέλει το κόκκινο, το μωβ, θέλει χρώμα και πίστη μεγάλη αυτό.
Θέλει ειλικρίνεια, θέλει έκφραση πραγματική, θέλει ανοιχτό μυαλό και λόγια της αλήθειας βγαλμένα από το είναι το βαθύτερο, το τελικό απόσταγμα της ψυχής.
Είναι ένα φιλί μαγικό, που δεν γνωρίζει ούτε φυλή, ούτε θεό.
Θέλει όμως καθαρή και αγνή καρδιά, θέλει πίστη και ανθρωπιά.
Είναι ένα φιλί μοναδικό, σου μαθαίνει μυστικά, σε πάει σε αλλον Σύμπαν, μυθικό.
Πυρπολεί την αδικία, γίνεται ένα με την ουσία.
Ραγίζει σκληρούς και κακούς, όλους τους πολέμιούς του και τους ενάντιούς του και τους εχθρούς του εαυτού του.
Είναι αέρινο, ένα χάδι, ένα δροσερό νερό σαν ποτάμι.
Ρέει στις φλέβες πέρα έως πέρα, γίνεται φωτιά, γίνεται φοβέρα.
Είναι η στιγμή που το δύο γίνεται ένα, που ανταλλάσσονται οι ψυχές με ένα νεύμα.
Είναι σεισμός, είναι πλημμύρα, είναι σάρκα που καίει και κυριαρχία.
Είναι θάλασσες και μαχητές , της τρικυμίας και της ηρεμίας ταξιδευτές.
Φωτογραφία: Stuart Sanderson
