Poem: Stamatina Vathi
19-10-2016
Μια ματιά σε ένα εκκρεμές,
να κυνηγάει τον χρόνο, το μέλλον και το χτες.
Ένας χτύπος σαν σε γδούπος, κουφάρι άψυχο, ζωής ο στίχος.
Δύσκολο τραγούδι για δυνατό σεβντά, είναι επικίνδυνο, αυτό που καίει τα σωθικά.
Τικ τακ η ψυχή.
Να καίγεται στα όχι και τα γιατί.
Πολλή σκέψη, καμιά πράξη, αποφάσεις που η ζωή έχει διαγράψει.
Μόνο που παιδεύουν που και που τον νου,
τον κάνουν να βρίσκεται κάπου αλλού.
Ρυτίδα στην καρδιά, μαχαίρι στην ψυχή.
Σταγόνα από βροχή που έπεσε στην γη.
Είναι κάτι αλμυρό, μοιάζει με θαλασσινό νερό.
Στης φλόγας το χρώμα, σαν αίμα αληθινό.
Γέλιο που μοιάζει με κραυγή.
Εάν είχε φωνή θα τάραζε όλη την γη.
Κατήφεια, κλεψιά. Αυτό που θέλεις με το ζόρι να πάρει από της ζωής τα μερτικά.
Αλισβερίσι δύσκολο, σκληρό και πονεμένο.
Είναι για λίγους και δυνατούς της ύπαρξης το δεδομένο.
Χάντρες τα χρόνια σε κομπολόι νευρικό.
Να χτυπάει η μία την άλλη σε δύσκολο σκοπό.
Είναι όταν θα ‘θελες να ήσουν αετός,
να πέταγες από ψηλά, να ήσουν ένα με το φως.
Να άνοιγες τις φτερούγες σου να έκοβαν τον αέρα,
να γινόσουν ένα με τα θεριά και του ήλιου την φοβέρα.
Έχεις δυνατή ψυχή, διεισδυτική ματιά,
μπορείς να δεις ακόμα και στης ψυχής τα υπόγεια τα σκοτεινά.
Είσαι αγέρωχη μορφή, με ένα βλέμμα βλέπεις κάτω από την γη.
Παιδί του Ουρανού και της στεριάς, να παίζεις το αθώο και να χτυπάς την τρικυμία της καρδιάς.
Έργο: Karl Schatz
