Poem:Stamatina Vathi
24-7-2016
Μια καρδιά πληγωμένη να εξεγείρεται, να βολοδέρνει.
Αν είχε φωνή να μιλήσει, μια κραυγή θα έβγαζε, χωρίς άλλη λύση.
Αίμα να τρέχει κόκκινο σαν από πηγής νερό τρεχούμενο, να στάζει, να ματώνει.
Από ενός μονοκερου την δύναμη να πέφτει κάτω, να θανατωνει.
Κάθε αγάπη, κάθε ελπίδα να εξανεμιζεται μέσα στην καταιγίδα.
Ένας λόγος απλός μπορεί όλη την ουσία να δηλώνει γιατί όταν αγαπάς κάποιον δεν τον κατακευραυνώνεις.
Σταγόνα, σταγόνα, δάκρυ, δάκρυ από ένα ψέμα αρχίζει και ξετυλίγεται η άκρη.
Να ήταν μίτος χαράς και δημιουργίας και όχι λύπης και αδικίας.
Μια καρδιά να οδυρεται, να πονα αλλά η αλήθεια είναι εκεί, σκληρή και με απονιά.
Δάκρυ στο κλάμα, δάκρυ στο αίμα, η ψυχή ταρακουνιέται, βυθίζεται, καταποντιέται.
Εμπιστοσύνη τόσο δύσκολο πράγμα, όταν λερώνεται με λόγια και πράξεις δεν ξαναεπανέρχεται στο ίδιο κράμα.
Στο κράμα μιας αληθινής αγάπης, πόσο ανέλπιστο αυτό να το διαπράξεις.
Γλυπτό:Salvador Dali
