Ποίημα: Stamatina Vathi
15-7-2016
Θέλω να σε αγκαλιάσω σφιχτά, δύο χέρια σαν περιστέρια που ζητούν ολόδροσο νερό από πηγή.
Να βάλω τα δάχτυλά μου γλυκά στα μαλλιά σου, να σε χαϊδεύσουν και απαλά να σε μαγεύσουν
Να δω βαθιά στα μάτια σου, όλη την γη, την ζωή μου.
Να σου αγγίξω απαλά τα χείλη σου σαν λουλούδι μοναδικό της καρδιάς μου Φυλαχτό.
Να σου πω εάν έφταιξα κάπου και σε στεναχωρώ, συγχώρα με αγάπη μου, πολύ σε αγαπώ.
Είσαι μια θάλασσα ζωής, ένας άνεμoς αναζωογονητής.
Διώξε μου τις αμφιβολίες. Γίνε βράχος της ζωής μου, ο μεγάλος πρίγκηπάς μου, η ουσία της καρδιάς μου.
Είσαι η δύναμή μου, η αναπνοή μου, η πυγμή μου.
Πονώ μέσα στην ψυχή μου γιατί είσαι μακριά σε ουρανούς απατηλούς και μεγάλους πηγαιμούς.
Θα ήθελα να είχα φτερά για να πετάξω για να έρθω κοντά σου.
Να σε λατρέψω, να σε φιλήσω, σαν θεό μου να σε πιστέψω.
Σε αγαπώ. Να με θυμάσαι . Ένα λουλούδι μες στον κάμπο είμαι, να με προσέχεις.
Που ζητά τις αχτίδες σου, τις μεγάλες ανατριχίλες σου.
Είσαι ο αέρας μου, πρόσεχε ζωή μου, δώσε μου τη δύναμή μου.
