Ποίημα: Stamatina Vathi
10-5-2016
Μέσα στο ροδόχροο της Ανατολής,
γερακίσια καμωμένη,
στης αστραπής και της βροντής τον ήχο στεφανωμένη.
Δύσης συνέχεια και αρχή,
θαλασσοδαρμένη,
λατρευτική και απατηλή, βουνίσια πλασμένη.
Βασίλειο Θεών και Αετών,
νυμφών περιτριγυρισμένη.
Αρχαίων Μύθων ξακουστών με Δάφνη και Ελιά αγκαλιασμένη.
Μάνα της Δημοκρατίας και Αδερφή της Ιστορίας.
Αιώνων και αγώνων, κοιτίδα φιλοσοφίας.
Κόκκινο της εξουσίας, αίμα της θυσίας.
Λουλούδι πορφυρόλαμπρο, γαλάζια πλαισιωμένο.
Προδωμένο από φίλους και εχθρούς,
μα πάντα ζηλευμένο.
Αχ πατρίδα μου γλυκιά, καράβια στα ανοιχτά σου.
Θαλασσοπόρων η γενιά, Θεών η αρχοντιά σου!
