Ποίημα: Stamatina Vathi
17-6-2016
Σταγόνες νερού με γεύση από νέκταρ και αίσθηση ονείρου πάνω στις βλεφαρίδες σου.
Τι γλυκά κλείνεις τα μάτια σου, σαν ένας Θεός που κουράστηκε από τις φροντίδες του κόσμου.
Μια μύτη δυναμική, δύο χείλη σαν μάγισσες να με καλούν να τα γευτώ, να τα φιλησω, να εκμηδενιστώ.
Γραμμούλες γλυκές, του χρόνου ιστορίες σαν ερινύες να με στοιχειώνουν.
Να τις αγγίξω, να τις φιλήσω, να μάθω από αυτές όλες σου τις σκέψεις και ιστορίες σου.
Να δω κάθε πληγή, να μυρίσω κάθε αντρίκια ουσία που κάνει Εσένα, να σε νιώσω, να χαθώ, να γίνω ένα, να εξαϋλωθώ.
Ματιά καθρέφτες, του κόσμου εξερευνητές και του δικού μου πόθου πυροδότες.
Μου δείχνουν αγάπη, πάθος, δύναμη, θλίψη, δάκρυα αλλά και γέλιο μαζί.
Όλη σου η ζωή γλυκές γραμμούλες πάνω στο πρόσωπο που λατρεύω.
Δύο ώμοι στιβαροί, βράχοι εξουσιαστικοί, να γείρω το κεφάλι μου να ονειρευτώ, να σου πω με στιχάκια το πόσο σε αγαπω.
Μπράτσα σαν λιμάνι, χέρια του πάθους μου που πάνε για σεργιάνι.
Ένα ολόκληρο βουνό δύναμης η ύπαρξή σου και εγώ γαργαρο νερό που σε περικλείω και να σε αγαπώ.
Σου τραγουδώ, σου μιλάω για τον έρωτα, σε τρέφω με τις αγάπης λόγια, σου δίνω ζεστασιά.
Και όταν τρικυμία έχω στην καρδιά, εσύ εκεί ατάραχος να μου δίνεις την ψυχή σου και την ατσάλινη πυγμή σου.
Γλυκέ μου γρανίτη, των ονείρων μου διεκδικητή.
Πυρηνολουστη της ζωής μου αιτία ύπαρξης.
Ήλιε μου, Ηλιατορα, δωτικε μου εξουσιαστή
Της ημέρας μου ενέργεια και της νύχτας μου ΖΩΗ.
Θέλω να χαθώ στα μάτια σου, να μετουσιωθω στην αγκαλιά σου. Να γίνω ένα σου. Να σε θαυμάσω.
