Ποίημα: Stamatina Vathi
19-6-2016
Μια πεταλούδα τα όνειρά μου, πάνω στης σάρκας σου τις αντρίκιες μυρωδιές.
Θέλω να καθίσω απαλά στα δυό σου χείλη, να στα χαϊδεύω να στα αισθανθώ.
Να παίξω με τις αέρινες βλεφαρίδες σου, με τα πολύχρωμα φτερά του πόθου μου.
Να σταθώ στα καστανά τα μαλλιά σου σαν μια μάγισσα μικρή που για εσενα ξενυχτά.
Τα δέντρα ένα καταφύγιο των δύο μας , για να σου δείξω το πόσο σε αγαπώ,
σαν φρουροί του έρωτα μας, ποίημα για εσένα τραγουδώ.
Γλυκέ μου αφέντη, άντρα μου μυστικέ, είσαι το πάθος μου, η κάθε αναπνοή μου, η καρδιά μου που χτυπά.
Ένας αγέρωχος φρουρός μου, ένας λατρεμένος μου Ιαγουάρος,
που με ένα νεύμα σου, μια κίνηση σου, εγώ θα βρίσκομαι κοντά.
Τα νύχια σου ξεσκίζουν σάρκες, είσαι ένας σκληρός πολεμιστής, μα μέσα στην δικιά μου αγκάλι όλους τους χυμούς μπορείς να γευτείς.
Ένα σπίτι, μακριά από τα μάτια, μια λίμνη γαλήνια μπλε του ουρανού, η μυστηριώδης γλυκιά ύπαρξή μας πάει σε διθυράμβους της καρδιάς και του νου.
Είμαι η νεράιδα που σε πλένει μέσα στης λίμνης τα νερά,
που σε τυλίγει με της αγάπης ιστούς Χρυσαφένιους, με γέλιο και χαρά καμωμένους.
Είμαι η κυρά του αθάνατου νερού, που έρχεται από τα βουνά της ιστορίας,
να σου λούσω τα μαλλιά σου με δάκρυα χαράς,
να αλείψω κάθε χιλιοστό σου με του πάθους μου το μέλι,
αφού σε ορίζω και με ορίζεις, είσαι ο βασιλιάς ο δικός μου,
ο πολεμιστής μου, ο διεκδικητής μου, η ουσία της ύπαρξης μου.
Είμαι η Πηνελόπη που σε περιμένει, μέσα από τα ταξίδια της ζωής.
Κάθομαι στην άκρη της μαγικής λίμνης και κλαίω για εσένα να φανείς.
Τα δάκρυά μου γίνονται ένα με της λίμνης το αθάνατο νερό για αυτό είναι ενωμένα με της λατρείας το αληθινό.
Έχουν ένα μέρος από την ψυχή μου, την καρδιά και την λογική μου.
Φωτογραφία: Stuart Sanderson
