Ποίημα:Stamatina Vathi
3-6-2016
Μέσα στου κόσμου την σιωπή, την ομορφιά την βροντερή,
μια καρδιά αναπολεί και σκέφτεται το γιατί.
Χρυσαφέννια μυστικά και γαλάζια ερωτηματικά,
σε ένα κύμα, μια στροφή, ένα ποίημα, μια ζωή.
Χρώματα της μοναξιάς, στου πελάγου τη φθορά,
που το κύμα παίρνει μακριά, σε άγνωστα μέρη και χωριά.
Δύο χέρια δυνατά σαν το βράχο σταθερά,
να υπάρχουν εκεί, να θυμίζουν το γιατί.
Θάλασσα οι αγκαλιές μες του βράχου τις μορφές,
να φοβάμαι μην τσακιστώ αλλά αυτό το αγόρι το αγαπώ.
Όσο και αν χτυπιέται στην ζωή, αυτός κάθεται εκεί,
Δυνατός και Σθεναρός, ένας όμορφος ΘΕΟΣ.
Το φως περνάει την καρδιά, δίνει ελπίδα στην ματιά,
κύμα και βράχος είναι μαζί σε έξαρση ερωτική.
Δύο σώματα του κεραυνού, σε διθυράμβους του κορμιού,
είναι η ένωση αυτή λάβα και σπαθί μαζί.
Φωτογραφία: Makis Bitos
