Ποίημα :Stamatina Vathi
21-6-2016
Θεέ μου Ήλιε, πόσο προσμένω να σε δω!
Η ζέση σου όπου και να βρίσκεσαι με θεριεύει,
με πάει σε δυσθεώρητα ύψη του νου και της καρδιάς, με κυριεύει.
Η ύπαρξή σου με απογειώνει σε άλλους πλανήτες και γαλαξιακά φαινόμενα, με ζωντανεύει.
Το γέλιο σου της φωτιάς αντάμωμα, η ματιά σου Φλόγα εκρηκτική,
τα χέρια σου λάβα ρέουσα που γίνεται ένα με το κορμί.
Οι πλάτες σου βουνά ολάκερα με ηφαίστεια και γκρεμούς,
να γίνω σταγόνα και θάλασσα ολάκερη να εξατμιστώ.
Άρης λεονταρίσιος η αγκάλη σου και αετίσιος μαζί.
Βάζω το χέρι, πιάνω καρδιά, πάνλευκη και χρυσαφένια,
σφυρηλατημένη με δύναμη και αδαμάντινοπορφυρένια.
Είμαι η σκέψη σου και η απαρχή σε κάτι μυστηριώδες,
που η κοινή η λογική είναι απούσα και επουσιώδες.
S.V.
21-6-2016
