Ποίημα:Stamatina Vathi
27-6-2016
Αισθάνομαι την καρδιά μου πολύχρωμη, αλλά πιο πολύ ίσως ροζ,
σαν τα χρώματα που μας δίνει το πανέμορφο σύμπαν και ο ουρανός.
Έχω πολλές αμφιβολίες, το αισθάνομαι, ότι τα λόγια σου δεν είναι αληθινά.
Πόσο θα ήθελα να ήσουν έναν καθάριος ουρανός, να έκανες παρέα στην καρδιά μου.
Να της έλεγες αληθινά Λόγια αγάπης και όχι λόγια που μπορεί να βρει οπουδήποτε και να ψάξει.
Λόγια Μοναδικά.
Έχω αμφιβολίες. Δεν ξέρω αν πρέπει να πάρω αποφάσεις εγώ ή να αφήσω τον χρόνο να κυλήσει.
Είμαι Κεραυνός όταν θέλω να κάνω κάτι, σκληρός και απαιτητικός, ξαφνικός και δυνατός.
Θα πονέσω το ξέρω, θα πονέσω πολύ αλλά από το λίγο προτιμώ το τίποτα, μέχρι να βρω το ΟΛΟ.
Θα στεναχωρηθώ αν δεν το βρω άλλα έχει και την Αξία του το ταξίδι.
Θα ήθελα να ήσουν εσύ το όλο.
Με συνταράζει η μορφή σου αλλά με ισοπεδώνει η υποψία της ψευτιάς.
Σύμπαν μου ολόκληρο, ουρανέ μου εσύ, παρέα των παιδικών μου χρόνων και των αθώων και γλυκών σκέψεων,
σας λέω για την καρδιά μου που τόσο καλά την ξέρετε και την συντροφεύετε,
μιλήστε μου, δώστε μου μια συμβουλή, φανερώστε μου μυστικά.
Αυτό το ροδόχροο της αγάπης τριαντάφυλλο, αφαιρέστε του τα αγκάθια της ψυχής και δώστε το μου να το βάλω στεφάνι στο κεφάλι μου,
στέμμα μου παντοτινό, με λόγια αλήθειας καμωμένο θησαυρό.
Φωτογραφία: Aaftaab Tavares Aahil
