Ποίημα: Stamatina Vathi
18-6-2016
Ένα δέντρο με τα κλαδιά του να μου χαρίζει σκιά κάτω από την θωριά του,
είσαι εσύ τα όνειρά μου, η ανάγκη, η αγκαλιά μου.
Θέλω να με προσέχεις, να με ακούς, να με αντέχεις,
να είσαι εκεί στις επιθυμίες μου και στις μικρές τις αμαρτίες μου.
Οι λέξεις λουλούδια πολύχρωμα στα χείλη, να με γλυκαίνουν, να μου δίνουν θάρρος, να με συντροφεύουν, να μου προκαλούν πάθος και ευτυχία.
Να έχουν ουσία και σημασία, να μυρίζουν αγάπη και λατρεία.
Ένας λόγος κακός, ζιζάνιο μπορεί να γίνει αυτός.
Να είσαι ακλόνητος και σταθερότερος, κορμός με πείρα και με Σοφία και με μεγάλη ανδρεία.
Να είσαι κοντά μου και όταν βουρκώνω, όταν σαν νερό βαλτώνω.
Και μην φοβάσαι, εγώ θα το καταλαβαίνω,
θα το αναγνωρίζω και θα το δείχνω με όλη την καρδιά μου και την ψυχή μου.
Γιατί θα είμαι το νερό που σε δροσίζει, και τις ρίζες σου ορίζει.
Θα είμαι εκεί για να σε αγγίζω, να σε χα’ι’δευω, να σε δροσίζω.
Εσύ θα είσαι η ύπαρξή μου και τα λόγια σου η ζωή μου.
Καθώς θα τρέχω από την πηγή μου θα σου τραγουδώ με της λατρείας μου τα χάδια και με ολογαργαρα καλούδια.
Με τα καθάρια μου αγαθά μέσα στις ρίζες σου τις δυνατές και σκληρές να ανταλλάσω ζωή, την ύπαρξή σου όλη, την μοναδική.
Φωτογραφία: Kostas Orologas
