Poem: Stamatina Vathi
17-9-2016
Χέρι στο χέρι, σώμα στο σώμα,
σαν πορσελάνης φιγούρες μες του έρωτά τους το γιόμα.
Αλαβάστρινες επιδερμίδες, μες του ονείρου τις χρυσές ακτίνες.
Έρωτας αληθινός, αγάπη.
Αστραπή και κεραυνός, δύο κύκνοι φευγάτοι.
Σαν διαφανείς φιγούρες κυμμάτων,
σαν πέπλα από κλωστές του φεγγαριού, των άστρων.
Δυο πρόσωπα παραμυθένια,
μέσα στον οίστρο της αγάπης ζωγραφισμένα.
Σκίζουν τον αέρα με την έκφρασή τους,
μαχαίρια στα λόγια τα κακοβαλμένα.
Πρόσωπα να εκφράζουν την μεταξύ τους αγάπη,
την αρμονία, τις ενωμένες ψυχές τους,
τις ουράνια ερωτευμένες καρδιές τους.
Κρυστάλλινες ψυχές που φεγγοβολούνε,
κόκκινες του πάθους καρδιές που ερωτοτροπούνε.
Μια πλαστικότητα, μια δημιουργία,
δύο σαν ένας σε ήχους μιας μουσικής πανδαισίας.
Πόθος στα μάτια, πάθος στις κινήσεις,
φλόγες τα κορμιά σε ασυγκράτητες περιπτύξεις.
Σαν του ουρανού φιγούρες,
σαν ερωτευμένα πουλιά με ανοιγμένες φτερούγες.
Σύννεφα απαλά στο αχνό γαλάζιο,
παρέα με της θάλασσας τα μυστικά και των θεών το απάγκιο.
Πίνακας: Maria Bozia
